Starożytna mapa Malty pokazuje ewolucje Malty. Ta historyczna mapa Malty pozwoli Ci na podróż w przeszłość i w historię Malty w południowej Europie. Starożytna mapa Malty jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Prehistoryczne osady rolnicze z okresu wczesnego neolitu zostały odkryte na terenach otwartych, a także w jaskiniach, takich jak Għar Dalam. Sicani byli jedynym znanym plemieniem, które zamieszkiwało starożytną wyspę Malta w tym czasie i są powszechnie uważani za spokrewnionych z Iberami. Ludność na Malcie uprawiała zboża, hodowała zwierzęta domowe i, podobnie jak inne starożytne kultury śródziemnomorskie, oddawała cześć postaci płodności reprezentowanej w maltańskich prehistorycznych artefaktach jako wykazującej duże proporcje widoczne w podobnych statuetkach, w tym Wenus z Willendorfu, co można zobaczyć na mapie starożytnej Malty. Ceramika z fazy Għar Dalam jest podobna do ceramiki znalezionej w Agrigento na Sycylii. Kultura budowniczych megalitycznych świątyń następnie albo wyparła, albo powstała z tego wczesnego okresu. W 3500 r. p.n.e. ludzie ci zbudowali jedne z najstarszych istniejących, wolnostojących struktur na świecie w postaci megalitycznych świątyń Ġgantija na Gozo; inne wczesne świątynie to te w Ħaġar Qim i Mnajdra.

Po 2500 r. p.n.e. Wyspy Maltańskie były wyludnione przez kilka dekad, aż do przybycia nowego napływu imigrantów z epoki brązu, kultury, która kremowała swoich zmarłych i wprowadziła na Maltę mniejsze struktury megalityczne zwane dolmenami. Około 700 r. p.n.e. starożytni Grecy osiedlili się na Malcie, szczególnie w okolicy miejsca, gdzie obecnie stoi Valletta, pokazana na mapie starożytnej Malty. Wiek później do tubylców na wyspie dołączyli feniccy kupcy, którzy wykorzystywali wyspy jako przystanek na swoich szlakach handlowych ze wschodniej części Morza Śródziemnego do Kornwalii. Fenicjanie zamieszkiwali obszar znany obecnie jako Mdina, oraz otaczające go miasto Rabat, które nazywali Maleth. Rzymianie, którzy również mieszkali w Mdinie, określali ją (i wyspę) jako Melita. Po upadku Fenicji, w 400 roku p.n.e. obszar ten znalazł się pod kontrolą Kartaginy, dawnej kolonii fenickiej. W tym czasie mieszkańcy Malty zajmowali się głównie uprawą oliwek i kolb oraz produkcją tkanin.

Podczas pierwszej wojny punickiej w 264 roku p.n.e. napięcia skłoniły mieszkańców Malty do buntu przeciwko Kartaginie i oddania kontroli nad swoim garnizonem rzymskiemu konsulowi Semproniuszowi. Malta pozostała lojalna wobec Rzymu podczas drugiej wojny punickiej, a Rzymianie nagrodzili ją tytułem Foederata Civitas, co oznaczało, że była zwolniona z płacenia daniny i przestrzegania prawa rzymskiego, choć w tym czasie podlegała jurysdykcji prowincji Sycylii. Do roku 117 n.e. Wyspy Maltańskie były dobrze prosperującą częścią Imperium Rzymskiego, awansując do rangi Municipium za czasów Hadriana, o czym wspomina mapa starożytnej Malty. Katakumby w Rabacie świadczą o wczesnej społeczności chrześcijańskiej na wyspach, a Dzieje Apostolskie wspominają o katastrofie statku św. Pawła i jego posłudze na wyspie. Gdy w IV wieku Imperium Rzymskie podzieliło się na część wschodnią i zachodnią, Malta znalazła się pod kontrolą greckojęzycznego Cesarstwa Bizantyjskiego w latach 395-870, które rządziło z Konstantynopola. Chociaż Malta była pod panowaniem bizantyjskim przez cztery wieki, niewiele wiadomo z tego okresu.